Πρόσθετους Λόγους ΑΚΥΡΩΣΗΣ της χωροθετησης ΧΥΤΑ στην Κερατέα κατέθεσε ο Δήμος Λαυρεωτικής στο ΣτΕ

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

ΑΠ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ – ΕΛ. ΚΟΥΤΣΙΜΠΟΥ – Γ. ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
Δρ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Πατριάρχου Ιωακείμ 30-32, 10675 Αθήνα - Κολωνάκι
Τηλ. 210-7222007, Fax 210-7222182
www.apapaconstantinou-lawfirm.gr


ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΠΡΟΣΘΕΤΟΙ ΛΟΓΟΙ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ

Του

Νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «ΔΗΜΟΣ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ» (πρωτοβάθμιος Ο.Τ.Α.), που εδρεύει στην Κερατέα Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα.

Κατά

1. Του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων,

2. Του Υπουργού Εσωτερικών,

3. Του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης,

4. Του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων,

5. Του Υπουργού Πολιτισμού,

νομίμως εκπροσωπουμένων.

Για την ακύρωση

1. Της Κ.Υ.Α. 142931/30.07.2009 «Ανανέωση (παράταση της χρονικής διάρκειας ισχύος) της Κ.Υ.Α. 136946/03.12.2003 Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (Α.Ε.Π.Ο.) του έργου: “Ολοκληρωμένη Εγκατάσταση Διαχείρισης Αποβλήτων (Ο.Ε.Δ.Α.) Νοτιοανατολικής Αττικής στη θέση Βραγόνι Κερατέας - Λαυρεωτικής”».

2. Κάθε άλλης συναφούς πράξης ή παράλειψης της Διοικήσεως.

ΔΙΚΑΣΙΜΟΣ: 9 Μαρτίου 2011

ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: Σύμβουλος κα Αικ. Σακελλαροπούλου

Αθήνα, 18 Φεβρουαρίου 2011

Α. ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Με την Κ.Υ.Α. 136946/03.12.2003 εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι του έργου «Ολοκληρωμένη Εγκατάσταση Διαχείρισης Αποβλήτων (Ο.Ε.Δ.Α.) Νοτιοανατολικής Αττικής στη θέση “Βραγόνι” Κερατέας - Λαυρεωτικής». Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ανωτέρω πράξη, το έργο θα εκτείνεται σε γήπεδο επιφανείας 540 στρ. και θα περιλαμβάνει: α) Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών, δυναμικότητας 72.500 τόνων κατ` έτος και επιφάνειας 5 στρ., β) Μονάδα Κομποστοποίησης, δυναμικότητας 40.000 τόνων κατ` έτος και επιφάνειας 40 στρ., γ) Μονάδα Προεπεξεργασίας (Βιολογικής Ξήρανσης), δυναμικότητας 127.500 τόνων, κατ` έτος και επιφάνειας 40 στρ., δ) Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων ή και Υπολειμμάτων (Χ.Υ.Τ.Α. ή Χ.Υ.Τ.Υ.), δυναμικότητας 127.500 τόνων κατ` έτος, συνολικής χωρητικότητας 4,2 εκατ. κυβ. μέτρα, διάρκειας 20 ετών και επιφάνειας 170 στρ. και ε) Έργα Υποδομής (Οδό προσπελάσεως στις εγκαταστάσεις κ.λπ.). Σύμφωνα με την ανωτέρω Κ.Υ.Α., οι προβλεπόμενοι με αυτήν περιβαλλοντικοί όροι ίσχυαν έως την 30.10.2008. 

Σημειώνεται ότι καθόλο το χρονικό διάστημα έως τη λήξη ισχύος των ανωτέρω περιβαλλοντικών όρων το έργο δεν πραγματοποιήθηκε, παρά το γεγονός ότι ουδέποτε το Δικαστήριό Σας ή άλλο δικαστήριο ανέστειλε την πρόοδο των σχετικών διαδικασιών. Αντιθέτως, με την απόφαση 2862/2007 του Ε΄ Τμήματος του Δικαστηρίου Σας είχε απορριφθεί αίτηση ακυρώσεως του Δήμου μας κατά της ως άνω πράξεως έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων του υπόψη έργου. Εξάλλου, μετά την (άπρακτη) λήξη της ισχύος των εν λόγω περιβαλλοντικών όρων η Διοίκηση δεν προέβη, επί σειρά μηνών, στην ανανέωσή τους. Μόλις την 30.07.2009, ήτοι εννέα ακριβώς μήνες μετά τη λήξη ισχύος των περιβαλλοντικών όρων, εξεδόθη η υπ’ αριθμ. 142931/30.07.2009 Κοινή Απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Πολιτισμού, με την οποία αποφασίστηκε η παράταση της χρονικής διάρκειας ισχύος των περιβαλλοντικών όρων του ανωτέρω έργου έως την 30.10.2013. Την εν λόγω από 30.07.2009 Κ.Υ.Α. προσέβαλλε ενώπιον του Δικαστηρίου Σας ο τέως Δήμος Κερατέας με την από 25.08.2009 αίτηση ακυρώσεως, η οποία έχει ορισθεί προς συζήτηση ενώπιον της επταμελούς συνθέσεως του Ε΄ Τμήματος του Δικαστηρίου Σας για τη δικάσιμο της 9ης Μαρτίου 2011. Με το παρόν δικόγραφο, ο Δήμος Λαυρεωτικής, ο οποίος έχει διαδεχθεί από την 01.01.2011, ως προς όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τον Δήμο Κερατέας, προσθέτει τους κάτωθι λόγους ακυρώσεως:

Β. ΠΡΟΣΘΕΤΟΙ ΛΟΓΟΙ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ

1. Με την Υπουργική Απόφαση Α1/Φ02/30896/1243/11.07.1980 («Περί κηρύξεως της περιοχής Λαυρεωτικής, ως Αρχαιολογικού Χώρου, ιστορικού τόπου και τοπίου ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους») (Φ.Ε.Κ. τ. Β΄, αριθμ. 852/03.09.1980), κηρύχθηκε η περιοχή της Λαυρεωτικής, «από την Ανάβυσσο έως τον κόλπο Δασκαλειού Κερατέας προς Β. και έως το Σούνιο και το Λαύριο προς Ν., ως Αρχαιολογικός χώρος, ιστορικό τοπίο και τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, επειδή: α) Η περιοχή αυτή περιλαμβάνει σημαντικότατα αρχαία ερείπια και εκτεταμένες αρχαίες μεταλλευτικές εγκαταστάσεις, όπως λ.χ. μεγάλα συγκροτήματα εργαστηρίων εμπλουτισμού αργυρούχου μεταλλεύματος, β) εκτός από τα γνωστά αρχαία ερείπια, που εκτείνονται σε όλη τη χερσόνησο της Λαυρεωτικής και που δεν έχουν ακόμη ερευνηθεί, περιλαμβάνονται και γνωστοί Αρχαιολογικοί χώροι…». Σημειώνεται ότι η ανωτέρω Υπουργική Απόφαση εξεδόθη, όπως προκύπτει από το προοίμιό της, με έρεισμα τις διατάξεις του κ.ν. 5351/1932 «περί Αρχαιοτήτων» και κατόπιν της από 14.05.1980 Γνωμοδότησης του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Αττικής και Νήσων.

Εξάλλου, με την Απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/ Φ02/61126/3407/14.12.1995 («Θεσμοθέτηση Ζωνών Α΄ απολύτου προστασίας, αδόμητων σε περιοχές της Λαυρεωτικής χερσονήσου, στο λόφο “Οβριόκαστρο” Κερατέας…») (Φ.Ε.Κ. τ. Β΄, αριθμ. 1070/29.12.1995), ορίστηκε ως «ΖΩΝΗ Α2» περιοχή στη θέση «Οβριόκαστρο» Κερατέας, στην οποία περιλαμβάνεται ο ομώνυμος λόφος, όπου, σύμφωνα με την ανωτέρω Υπουργική Απόφαση, «σώζεται σε καλή κατάσταση οχυρωμένος οικισμός ελληνιστικών χρόνων». Σύμφωνα με την εν λόγω Απόφαση η θεσμοθέτηση των ανωτέρω Ζωνών Α΄ απολύτου προστασίας πραγματοποιείται «για λόγους προστασίας του σημαντικότατου κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου της Λαυρεωτικής Χερσονήσου, καθώς και των αρχαιολογικών χώρων στις περιοχές “Οβριόκαστρο” Κερατέας… και στη νήσο Πατρόκλου Νομού Αττικής…». Ακόμη, στην Απόφαση ορίζεται ότι στη Ζώνη Α΄ «απαγορεύονται οποιαδήποτε αλλοίωση του εδάφους, η δόμηση, καθώς και οποιαδήποτε κατασκευή, για την οποία απαιτείται ή δεν απαιτείται η έγκριση της αρμόδιας πολεοδομικής αρχής. Από την απαγόρευση αυτή των νέων κατασκευών εξαιρείται μόνο η δυνατότητα τοποθέτησης ελαχίστων ξύλινων φυλακίων του Υπουργείου Πολιτισμού ή του Υπουργείου Γεωργίας, εφόσον ενδεχομένως κριθούν απολύτως αναγκαία… Όπου υπάρχουν δασικές εκτάσεις, αυτές θα διατηρήσουν το δασικό χαρακτήρα τους. Οι αναδασώσεις, καθώς και κάθε συναφές με την προστασία των δασών έργο, πάντοτε σύμφωνα με το σχετικό πρόγραμμα και την έγκριση του αρμόδιου Υπουργείου Γεωργίας, επιτρέπονται μόνο εφόσον έχουν τη προηγούμενη έγκριση και την επίβλεψη των δύο συναρμόδιων Εφορειών Αρχαιοτήτων… Απαγορεύεται η διάνοιξη νέων οδών…».

Επισημαίνεται ότι η ανωτέρω Υπουργική Απόφαση εκδόθηκε, όπως προκύπτει από το προοίμιό της (σημ. 6), κατόπιν της υπ’ αριθμ. 27/18.07.1995 (ομόφωνης) Γνωμοδότησης του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (Κ.Α.Σ.). Σύμφωνα με την εν λόγω Γνωμοδότηση, η οποία βασίσθηκε «σε σειρά αυτοψιών» αρχαιολόγων της Β΄ ΕΚΠΑ, η θεσμοθέτηση των προαναφερόμενων Ζωνών προστασίας προτάθηκε για την αποτελεσματικότερη προστασία της Λαυρεωτικής, ενόψει ιδίως του γεγονότος ότι «τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε εκτεταμένη δραστηριότητα εκχερσώσεων, παράνομης κατάτμησης γης και αυθαίρετης οικοδόμησης με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί ολόκληροι οικισμοί αυθαιρέτων». Ειδικά για την περιοχή του «Οβριοκάστρου» Κερατέας, αναφέρονται τα εξής: «Στην κορυφή του λόφου σώζεται σε καλή κατάσταση οχυρωμένος οικισμός ελληνιστικών χρόνων…». 

Όπως αναφέρουμε στην αίτηση ακυρώσεως, η έκταση όπου σχεδιάζεται να λειτουργήσει ο επίμαχος Χ.Υ.Τ.Α. βρίσκεται εν μέρει εντός της χαρακτηρισμένης με την προαναφερόμενη Υπουργική Απόφαση «ΖΩΝΗΣ Α΄ απολύτου προστασίας» και σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από τα ακίνητα αρχαία μνημεία και σε άμεση οπτική επαφή με αυτά (!).

Η αρμόδια Β΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων (ΕΠΚΑ) αποφαίνεται με το έγγραφό της 2676/06.06.1996, που υπογράφεται από τον Προϊστάμενό της, ότι «η περιοχή που προτείνεται ως χώρος υγειονομικής ταφής απορριμμάτων βρίσκεται σε άμεση επαφή με τον λόφο Οβριόκαστρο για τον οποίο έχει καθοριστεί ζώνη απολύτου προστασίας Α΄ (ΦΕΚ 1070/Β/95). Στην κορυφή του λόφου διατηρείται ένας οχυρωμένος οικισμός των ελληνιστικών χρόνων, ιδιαίτερα ενδιαφέρων για την ιστορία της περιοχής. Επίσης στην έκταση του προτεινόμενου χώρου υγειονομικής ταφής υπάρχει ένα αρχαίο μεταλλείο (Μαρίνος – Petraschek, Λαύριο, Χάρτης) στοές και φρέατα. Όλη η έκταση βρίσκεται μέσα στα όρια της περιοχής που έχει κηρυχτεί αρχαιολογικός χώρος και τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους (Λαυρεωτική). Η δημιουργία στην περιοχή αυτή μιας εγκατάστασης που θα αλλοιώσει ριζικά τον χώρο, σε επαφή μάλιστα με τη ζώνη Α΄ έρχεται σε αντίθεση με την προστασία των αρχαιοτήτων που μπορούν να αξιοποιηθούν με τη δημιουργία πρόσβασης στον αρχαίο οικισμό. Σημειώνουμε ότι τον αρχαίο οικισμό επισκέπτονται έλληνες και ξένοι επιστήμονες και είναι γνωστός στη διεθνή βιβλιογραφία. Επειδή η περιοχή είναι κηρυγμένη και ως τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους θα πρέπει να ζητηθούν και οι απόψεις του αρμόδιου Τμήματος του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., δεδομένου μάλιστα ότι το τοπίο στον συγκεκριμένο χώρο παρουσιάζει επίσης ιδιαίτερο ενδιαφέρον».

Στη συνέχεια, η ίδια ως άνω Υπηρεσία εξέδωσε το έγγραφό της 1127/05.03.1997, που υπογράφεται, επίσης, από τον Προϊστάμενό της, στην οποία γνωστοποιείται ότι «εφόσον υποβληθεί από τους αρμόδιους δημόσιους φορείς αίτημα για την εγκατάσταση Χ.Υ.Τ.Α. στο Οβριόκαστρο Κερατέας, το θέμα θα διαβιβαστεί στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, το οποίο είναι αρμόδιο να αποφασίσει για εγκαταστάσεις μέσα ή γύρω από τις ζώνες Α΄ των αρχαιολογικών χώρων». Εξάλλου, λίγες ημέρες μετά, το ίδιο όργανο (Προϊστάμενος της Β΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων) πληροφορεί, με το έγγραφό του 1867/17.04.1997, σχετικώς το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.: «Η θέση που προτείνεται για τη χωροθέτηση Ο.Ε.Δ.Α. συμπίπτει εν μέρει ή βρίσκεται δίπλα στην αδόμητη ζώνη Α΄ του αρχαιολογικού χώρου Οβριόκαστρο Κερατέας (ΦΕΚ 1070/Β/29.12.1995). Στην κορυφή του λόφου σώζεται εκτεταμένος αρχαίος οχυρωμένος οικισμός και στην γύρω περιοχή αρχαία μεταλλευτικά φρέατα και στοές εξορύξεως καθώς και νεώτερες μεταλλευτικές εγκαταστάσεις. Για τους λόγους αυτούς η Υπηρεσία μας δεν συμφωνεί με τη χωροθέτηση των εγκαταστάσεων στη θέση αυτή».

Τον Σεπτέμβριο του έτους 2008 και λίγο πριν εκπνεύσει η ισχύς των ανωτέρω περιβαλλοντικών όρων, η 1η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού αποφαίνεται με το υπ’ αριθμ. 6020/01.09.2008 έγγραφό της, το οποίο υπογράφεται από την Προϊσταμένη της εν λόγω Υπηρεσίας: «Η περιοχή χωροθέτησης του έργου ΧΥΤΑ εμπίπτει στην προστασία της ευρείας κήρυξης της χερσονήσου Λαυρεωτικής (αρχαιολογικός και ιστορικός τόπος και τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους: ΦΕΚ 852/Β/03.09.1980). Συγχρόνως, η θέση “Βραγόνι” βρίσκεται σε μικρή απόσταση (περί τα 300 μέτρα) και άμεση γειτνίαση και οπτική επαφή με τον αρχαιολογικό χώρο του λόφου του Οβριόκαστρου (ζώνη Α΄ αδόμητη, απολύτου προστασίας, σύμφωνα με το ΦΕΚ 1070/Β/29.12.1995). Στην παλαιότερη βιβλιογραφία το Οβριόκαστρο αναφέρεται ως οχυρωμένος οικισμός της ελληνιστικής εποχής, ωστόσο σύμφωνα με την πιο πρόσφατη δημοσίευση του Γερμανού Καθηγητή Hans Lohman στο περιοδικό Archaologischer Anzeiger (1995), το κάστρο έχει διαπιστωμένη οικοδομική φάση της βυζανιτνής εποχής. Πρόκειται, συγκεκριμένα, για οχυρωμένο οικισμό που χρονολογείται από τα δεδομένα της κεραμικής της συστηματικής επιφανειακής έρευνας, μεταξύ 8ου και 11ου αιώνα. Επομένως αποτελεί σημαντικό μνημείο με χρήση από την αρχαία και τη βυζαντινή εποχή και ως εκ τούτου έχει διαχρονική αξία για την ιστορία της περιοχής της Λαυρεωτικής και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την επιστημονική έρευνα. Επομένως, επειδή έχουν αλλάξει τα επιστημονικά δεδομένα χρονολόγησης και εκτίμησης της θέσης, θεωρούμε ότι θα πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω το θέμα χωροθέτησης του Χ.Υ.Τ.Α. σε άμεση γειτνίαση με το Οβριόκαστρο» (η υπογράμμιση είναι δική μας).

2. Προσφάτως δε, αφού ξεκίνησαν αυτοψίες από τους αρχαιολόγους της Β΄ ΕΠΚΑ στον χώρο όπου πρόκειται να κατασκευασθεί ο επίμαχος Χ.Υ.Τ.Α., η αρμόδια Διευθύντρια της Β΄ ΕΠΚΑ, Αρχαιολόγος με βαθμό Α΄, Ελένη Μπάνου, συνέταξε το από 24.12.2010 «ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ», το οποίο απευθύνει προς την Προϊσταμένη της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς, στο οποίο σημειώνονται, μεταξύ των άλλων, χαρακτηριστικά τα εξής:

«Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία μαζί σας, πραγματοποιήθηκε αυτοψία στη ζώνη Α΄ στο Οβριόκαστρο Κερατέας στις 24 Δεκεμβρίου 2010 από κλιμάκιο της Β΄ ΕΠΚΑ αποτελούμενο από την υπογράφουσα και τους κ. Δ. Κάη και Εμμ. Ψαρρό, αρχαιλόγους στην Β΄ ΕΠΚΑ, τον κ. Νικ. Μαστρονικόλα, τεχνίτη ανασκαφών με ειδίκευση στην τοπογραφία πεδίου και τον κ. Γεώργιο Ανδριτσάκη τεχνίτη ανασκαφών στην Β΄ ΕΠΚΑ με σκοπό α) να διαπιστωθεί η κατάσταση διατηρήσεως των αρχαιοτήτων της ζώνης Α΄, απολύτου προστασίας του αρχαιολογικού χώρου του Οβριοκάστρου (ΦΕΚ 1070/Β/01.06.1995) και β) να μετρηθεί με τοπογραφικό όργανο η απόσταση της εν λόγω ζώνης από την περιοχή όπου προγραμματίζεται να εγκατασταθεί ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων Κερατέας (Χ.Υ.Τ.Α.)… διαπιστώσαμε τα εξής:

1. Ο λόφος του α.χ. του Οβριοκάστρου, ύψους 315 μ. από την επιφάνεια της θαλάσσης, ως βόρεια απόληξη του ορεινού όγκου της Λαυρεωτικής, δεσπόζει της πεδιάδος και έχει οπτική επαφή με όλα τα σημεία αυτής, ανατολικά μέχρι την Κακιά Θάλασσα και τον όρμο του Δασκαλειού προς τον Ν. Ευβοϊκό, δυτικά προς την Κερατέα τους πρόποδες του Υμηττού και της Πεντέλης, προς βορρά με τη Μερέντα και προς νότο με τους ορεινούς όγκους των λόφων της Λαυρεωτικής και τον χώρο του Χ.Υ.Τ.Α. Στην πλευρά αυτή, τη νότια, εκτός της ζώνης Α΄ αλλά εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου της Λαυρεωτικής διαμορφώνεται από έξι τουλάχιστον λόφους μια μεγάλη φυσική χαραδροκοιλάδα, όπου σύμφωνα με τα κατατεθέντα σχέδια πρόκειται να χωροθετηθεί ο Χ.Υ.Τ.Α. Κερατέας. Μολονότι η πυκνή βλάστηση από σχοίνα και χαμηλούς αγκαθωτούς θάμνους δυσχέραινε το έργο μας, ωστόσο η αυτοψία στην κορυφή του λόφου κατέδειξε την ύπαρξη τείχους, σχήματος ωοειδούς, κτισμένου με τη μέθοδο της αργολιθοδομής (ξερολιθιά) από μικρούς πλακοειδείς λίθους. Εντός του τείχους διακρίνονται σαφώς κτήρια ενώ στη δυτική πλευρά, που είναι η πιο ομαλή άρα και ευάλωτη, λείψανα άλλου τείχους στενότερου, του λεγομένου προτειχίσματος. Αναλυτική περιγραφή και κυρίως κάτοψη των αρχιτεκτονικών καταλοίπων δίδονται στο άρθρο των Κακαβογιάννη Ε. και Ο. “Τα μνημεία της περιοχής Οβριόκαστρο – Δαρδέζα – Ποτάμι – Σταθμός Δασκαλειού του Δήμου Κερατέας” στο βιβλίο Ο αρχαιολογικός χώρος του Οβριικάστρου Κερατέας, Κερατέα 2007, εκδ. Δήμου Κερατέας και ΝΑΑΑ (στο ίδιο άρθρο αναφέρεται χρήση της νότιας πλαγιάς του λόφου από την προϊστορική εποχή). Το τείχος σε αρκετά σημεία έχει καταρρεύσει. Το μέγιστο σωζόμενο ύψος είναι το 1 μ. Η κεραμεική ελάχιστη με αρκετές κεραμίδες, φαίνεται να εντάσσεται χρονολογικά μετά την ύστερη αρχαιότητα (μετά τον 4ο αι. μ.Χ.)… 2. … 4. Στη ΒΔ πλευρά της ζώνης… εντοπίστηκε τάφος και πάνω από αυτόν τμήμα μαρμάρινης στήλης με ανθεμωτή επίστεψη. Ο τάφος πιθανότατα χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ. Πρόκειται για νεκροταφείο των κλασικών χρόνων που έχει έλθει στην επιφάνεια μετά από άροση. Κατά την αρχαιότητα ο χώρος πρέπει να είχε την ίδια χρήση για μεγάλο χρονικό διάστημα, από την αρχαϊκή έως την κλασική εποχή, καθότι στην ίδια ευρύτερη περιοχή το 1893 στο αγρόκτημα ιδιοκτησίας Μιχ. Σιδέρη ανακαλύφθηκε μαρμάρινος κούρος που σήμερα κοσμεί την αίθουσα γλυπτών του Ε.Α.Μ. 5. Η χρονολόγηση του οχυρωμένου οικισμού, λόγω ελλείψεως σαφώς χρονολογούμενων κινητών καταλοίπων είναι προβληματική. Η επικρατούσα άποψη που στηρίζεται κυρίως στην τεχνοτροπία της τοιχοδομίας και γενικότερα σε κατασκευαστικές λεπτομέρειες πρεσβεύει ότι το οχυρό έχει δύο φάσεις χρήσεως, την αρχαία (πιθανότατα τον 3ο – 2ο αι. π.Χ.) και την πρώϊμη βυζαντινή. Για την αποσαφήνιση της χρονολόγησης του οχυρού απαιτούνται ερευνητικές τομές.

Η κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α. πλησίον περιοχής που χρησιμοποιήθηκε έστω και περιστασιακά ήδη από την πρώιμη εποχή του χαλκού, και με ορατό οχυρωμένο οικισμό που κατοικήθηκε τουλάχιστον από την ύστερη αρχαιότητα και τα βυζαντινά χρόνια δεν συνάδει τόσο με το πνεύμα των διατάξεων των αρχαιολογικού Νόμου 3028/2002, όσο και με τη ζοφερή πραγματικότητα που διαμορφώνει αυτού του είδους η διαχείριση των απορριμμάτων. Αν και εφόσον είναι πλέον αδύνατη η κατάργηση του έργου στο επιλεγέν από το 2003 σημείο, πρέπει οπωσδήποτε να εξετασθεί η περίπτωση απομακρύνσεως της λεκάνης του Χ.Υ.Τ.Α. κατά πολύ νοτιότερα, μέσα τους ορεινούς όγκους της Λαυρεωτικής» (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας πλην της αναφοράς στην «προϊστορική εποχή»). 

Καθίσταται σαφές ότι με το ανωτέρω έγγραφο της Διευθύντριας της Β΄ ΕΠΚΑ, το οποίο περιλαμβάνει τα επιστημονικά πορίσματα της ΑΥΤΟΨΊΑΣ που πραγματοποίησε η ίδια και οι αρμόδιοι υπάλληλοι της ίδιας Υπηρεσίας στον επίμαχο χώρο του Χ.Υ.Τ.Α. και τον αρχαιολογικό χώρο του Οβριοκάστρου, επιβεβαιώνονται πλήρως οι ισχυρισμοί μας περί ευθείας αντιθέσεως της προσβαλλόμενης πράξης στις διατάξεις του Συντάγματος, του διεθνούς δικαίου και της κοινής νομοθεσίας, οι οποίες κατοχυρώνουν την προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος, κλονίζεται δε έτι περαιτέρω η –ούτως ή άλλως, ελλιπής και αντιφατική- αιτιολογία των προσβαλλόμενων πράξεων (βλ. σελ. 43 έως 81 της αιτήσεως ακυρώσεως).

Συγκεκριμένα, όπως επιβεβαιώνεται από την ανωτέρω αυτοψία της υπόψη Αρχαιολογικής Υπηρεσίας τα σημαντικά ακίνητα αρχαία μνημεία που βρίσκονται στο Οβριόκαστρο δεν επιτρέπουν την κατασκευή του επίμαχου Χ.Υ.Τ.Α., ο οποίος βρίσκεται μάλιστα πλησίον αυτών και σε άμεση οπτική επαφή. Επομένως, οι προσβαλλόμενες αδειοδοτήσεις της επίμαχης εγκατάστασης δεν μπορεί να συμβιβαστούν με την προβλεπόμενη στο Σύνταγμα και τον νόμο προστασία των αρχαίων μνημείων. Στο συμπέρασμα αυτό δεν κατατείνει απλώς ο ως άνω ισχυρισμός του αιτούντος Δήμου Λαυρεωτικής, ούτε η εφαρμογή των κανόνων της κοινής λογικής και των δεδομένων της κοινής πείρας. Σε αυτό, καταλήγει, πρωτίστως, η ίδια η αρμόδια για να εκφέρει σχετική κρίση Αρχαιολογική Υπηρεσία. Όπως σημειώθηκε, σύμφωνα με το ως άνω πόρισμα της αυτοψίας: «Η κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α. πλησίον περιοχής που χρησιμοποιήθηκε έστω και περιστασιακά ήδη από την πρώιμη εποχή του χαλκού, και με ορατό οχυρωμένο οικισμό που κατοικήθηκε τουλάχιστον από την ύστερη αρχαιότητα και τα βυζαντινά χρόνια δεν συνάδει τόσο με το πνεύμα των διατάξεων των αρχαιολογικού Νόμου 3028/2002, όσο και με τη ζοφερή πραγματικότητα που διαμορφώνει αυτού του είδους η διαχείριση των απορριμμάτων». Σε περίπτωση δε που «θεωρηθεί αδύνατη η κατάργηση του έργου στο επιλεγέν από το 2003 σημείο» τότε, σύμφωνα με την ίδια Υπηρεσία, «πρέπει οπωσδήποτε να εξετασθεί η περίπτωση απομακρύνσεως της λεκάνης του Χ.Υ.Τ.Α. κατά πολύ νοτιότερα, μέσα τους ορεινούς όγκους της Λαυρεωτικής».

Επομένως, η συγκεκριμένη χωροθέτηση του Χ.Υ.Τ.Α., η οποία επιχειρείται με τις προσβαλλόμενες πράξεις, δεν συμβιβάζεται, σύμφωνα με τις απόψεις της αρμοδίας Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, που εκφέρονται μάλιστα κατόπιν σχετικής αυτοψίας, με το νομικό πλαίσιο που διέπει την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Καθίσταται σαφές ότι ουδείς μπορεί να υποκαταστήσει ή να αμφισβητήσει την ανωτέρω τεχνική κρίση της Διοικήσεως.

3. Όπως κρίθηκε με πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου Σας: «Επειδή, στο άρθρο 24 του Συντάγματος ορίζονται τα εξής: «1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας... 6. Τα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το Κράτος…». Με τις διατάξεις αυτές του Συντάγματος καθιερώνεται ειδικώς αυξημένη προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος, δηλαδή των μνημείων και λοιπών πολιτιστικών αγαθών που προέρχονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα και συνθέτουν λόγω της ιστορικής, καλλιτεχνικής ή επιστημονικής σημασίας τους την εν γένει πολιτιστική κληρονομιά της Χώρας. Η προστασία αυτή περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τη διατήρηση των εν λόγω πολιτιστικών στοιχείων στο διηνεκές. Επομένως, κάθε επέμβαση πλησίον μνημείου πρέπει, κατ` αρχήν, να αποβλέπει στην προστασία και ανάδειξη αυτού, να ενεργείται δε ενόψει των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και του είδους του μνημείου και επί τη βάσει των δεδομένων της επιστήμης, απαγορευμένων επεμβάσεων και χρήσεων μη συμβατών προς την κατά προορισμό χρήση του μνημείου (Σ.τ.Ε. 2540/2005). Εξάλλου, η προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος οργανώνεται και εξειδικεύεται με τις διατάξεις του ν. 3028/2002 (ΦΕΚ 153 Α`), με τις οποίες ορίζονται, μεταξύ άλλων, οι προϋποθέσεις επεμβάσεως σε ακίνητο μνημείο και στο περιβάλλον του. Στο άρθρο 10 του νόμου αυτού και υπό τον τίτλο "Ενέργειες σε ακίνητα μνημεία και στο περιβάλλον τους" ορίζονται ειδικότερα τα ακόλουθα: "1. Απαγορεύεται κάθε ενέργεια σε ακίνητο μνημείο η οποία είναι δυνατόν να επιφέρει με άμεσο ή έμμεσο τρόπο καταστροφή, βλάβη, ρύπανση ή αλλοίωση της μορφής του... 3. Η... οικοδομική δραστηριότητα πλησίον αρχαίου επιτρέπεται μόνο μετά από έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου. Η έγκριση χορηγείται εάν η απόσταση από ακίνητο μνημείο ή η σχέση με αυτό είναι τέτοια ώστε να μην κινδυνεύει να επέλθει άμεση ή έμμεση βλάβη αυτού λόγω του χαρακτήρα του έργου ή της επιχείρησης ή της εργασίας. 4. Για κάθε εργασία, επέμβαση ή αλλαγή χρήσης σε ακίνητα μνημεία, ακόμη και αν δεν επέρχεται κάποια από τις συνέπειες της παραγράφου 1 σε αυτά, απαιτείται έγκριση που χορηγείται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου...". Οι πιο πάνω διατάξεις εκκινούν από τη διάκριση σε επεμβάσεις επί και πλησίον ακινήτου μνημείου. Για τις επεμβάσεις πλησίον μνημείου ισχύει ο κανόνας του επιτρεπτού τους μόνο κατόπιν εγκρίσεως του Υπουργού Πολιτισμού, ειδικά δε για τις οικοδομικές εργασίες ή έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού χορηγείται εάν η απόσταση από το ακίνητο μνημείο -στην έννοια του οποίου συμπεριλαμβάνεται πλέον ρητώς και το άμεσο περιβάλλον του- ή η σχέση με αυτό είναι τέτοια ώστε να μην κινδυνεύει να επέλθει άμεση ή έμμεση βλάβη σε αυτό. Από τα ανωτέρω παρέπεται ότι ο Υπουργός Πολιτισμού προκειμένου να χορηγήσει την έγκριση (άδεια) εκτελέσεως έργου πλησίον μνημείου αξιολογεί τα χαρακτηριστικά του έργου και εκτιμά τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις που θα έχει η εκτέλεση του έργου στα ακίνητα μνημεία, δηλαδή στα αγαθά που εμπίπτουν στο πεδίο προστασίας του αρχαιολογικού νόμου. 

Η αιτιολογία της χορηγουμένης εγκρίσεως (αδείας) ελέγχεται συνεπώς ως προς τα ζητήματα αυτά, πρέπει δε, για να είναι πλήρης, να περιέχει: α) περιγραφή των προστατευτέων μνημείων, β) περιγραφή του προς εκτέλεση έργου και γ) τεκμηριωμένη εκτίμηση των επιπτώσεων του έργου επί των μνημείων (πρβλ. Σ.τ.Ε. Ολ. 3454/2004, Ολ.676/2005). Εν όψει της ως άνω συνταγματικής επιταγής, αλλά και των διατάξεων του ν. 3028/2002, ερμηνευομένων υπό το φως των ως άνω συνταγματικών διατάξεων σχετικά με την προστασία των αρχαίων μνημείων στο διηνεκές, ο υπουργός πολιτισμού σε περίπτωση που η εκτέλεση του έργου και συγκεκριμένα η ανέγερση οικοδομής έχει δυσμενείς συνέπειες στο προστατευόμενο μνημείο, οφείλει, πάντοτε με γνώμονα την αποτελεσματικότερη προστασία του μνημείου, να επιβάλλει τους κατάλληλους όρους και περιορισμούς στη δόμηση, οι οποίοι κατά την αιτιολογημένη κρίση του θα εξουδετερώσουν τις όποιες επιβλαβείς για το μνημείο συνέπειες (βλ. Σ.τ.Ε. 2079/2003, 3258/2000, 2725/1997, 1853/1977)» (Σ.τ.Ε. 2332/2009) (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας).

Στην προκειμένη περίπτωση, οι αρμόδιες Αρχαιολογικές Υπηρεσίες έχουν εναντιωθεί ευθέως στη συγκεκριμένη χωροθέτηση του επίμαχου Χ.Υ.Τ.Α. Τελευταία και ίσως χαρακτηριστικότερη είναι η ευθεία αντίθεση στην επιλογή της συγκεκριμένης θέσης που εκδηλώνει η αρμόδια Β΄ ΕΠΚΑ, κατόπιν μάλιστα της από 24.12.2010 αυτοψίας στον υπόψη χώρο. Καθίσταται σαφές ότι, υπό τους όρους αυτούς, κλονίζεται πλήρως η αιτιολογία των προσβαλλομένων πράξεων της Διοικήσεως. Εξάλλου, από κανένα στοιχείο του φακέλου προκύπτει ότι η αιτιολογία της αδειοδότησης του Χ.Υ.Τ.Α. «περιέχει: α) περιγραφή των προστατευτέων μνημείων, β) περιγραφή του προς εκτέλεση έργου και γ) τεκμηριωμένη εκτίμηση των επιπτώσεων του έργου επί των μνημείων», παρά το γεγονός ότι αποδεδειγμένα ο επίμαχος Χ.Υ.Τ.Α. έχει χωροθετηθεί πλησίον των εν λόγω αρχαίων ακίνητων μνημείων και σε άμεση οπτική επαφή με αυτά, και παρά το γεγονός ότι ευθύς εξαρχής οι αρμόδιες αρχαιολογικές Υπηρεσίες τασσόταν ευθέως κατά τις συγκεκριμένης χωροθέτησης (!). Πρόκειται, κατά την άποψή μας, όχι για απλή καταστρατήγηση των συνταγματικών διατάξεων που κατοχυρώνουν την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά για κραυγαλέα παράβασή τους. Για τους λόγους αυτούς, οι προσβαλλόμενες πράξεις πρέπει να ακυρωθούν λόγω ελλιπούς αιτιολογίας και λόγο ευθείας παραβάσεως του Συντάγματος και του νόμου.

4. Όπως προκύπτει από το σύνολο των διατάξεων του Συντάγματος και του διεθνούς δικαίου για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, καθώς και της λογικής που τις διατρέχει, κάθε περιορισμός στην προστασία αρχαιολογικών μνημείων ή αντικειμένων επιβάλλεται να πραγματοποιείται επί τη βάση αμιγώς επιστημονικών κριτηρίων και μόνον κατόπιν γνωμάτευσης των οικείων οργάνων της Πολιτείας που είναι τεταγμένα να εκφέρουν επ’ αυτού έγκυρη επιστημονική άποψη. Τούτο ισχύει, κατά μείζονα λόγο, στις περιπτώσεις όπου οι αποφάσεις της Διοίκησης επιφέρουν καταστροφή ή ουσιώδη βλάβη σε αρχαιολογικά μνημεία ή αντικείμενα.

Κατ’ επιταγήν των προαναφερόμενων διεθνών συμβάσεων και του άρθρου 24 παρ. 1 και 6 του Συντάγματος, η ελληνική έννομη τάξη προβλέπει ως αρμόδιο φορέα για τη διατύπωση γνώμης επί των ζητημάτων αυτών το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ.). Ειδικότερα, σύμφωνα με τη νομολογία του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας, η ρύθμιση που εισάγεται με τις διατάξεις του άρθρου 10 του ν. 3028/2002 «αναφέρεται σε επεμβάσεις τόσο επί όσο και πλησίον ακινήτου μνημείου. Ως επεμβάσεις επί ακινήτου μνημείου, απολύτως απαγορευμένες από το νόμο, νοούνται αυτές, οι οποίες είναι δυνατόν να επιφέρουν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο καταστροφή, βλάβη, ρύπανση ή αλλοίωση της μορφής του, σε κάθε δε περίπτωση για την πραγματοποίηση επεμβάσεων σε μνημείο που δεν επιφέρουν τις ανωτέρω συνέπειες και, συνεπώς, δεν εμπίπτουν στην πιο πάνω απαγόρευση, απαιτείται προηγούμενη έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, ύστερα από γνώμη του αρχαιολογικού συμβουλίου» (Σ.τ.Ε. 2057/2007. Πρβλ. και Σ.τ.Ε. 1580/2007) (η υπογράμμιση είναι δική μας).

Εξάλλου, με το άρθρο 50 του ν. 3028/2002 προβλέπεται η συγκρότηση Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (Κ.Α.Σ., παρ. 1) και Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων (Κ.Σ.Ν.Μ., παρ. 2) και ορίζεται ότι «4. Στην αρμοδιότητα του Κ.Α.Σ. ανήκουν θέματα που αφορούν στην προστασία αρχαίων μνημείων, αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών τόπων που αποτέλεσαν το χώρο εξαίρετων ιστορικών ή μυθικών γεγονότων έως το 1830… 5. Υπό την επιφύλαξη της διάταξης της προηγούμενης παραγράφου, τα Κεντρικά Συμβούλια: α) …. γ) Γνωμοδοτούν για ζητήματα που σχετίζονται με: αα) … ββ) την προστασία …. άλλων μείζονος σημασίας μνημείων, αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών τόπων …….» καθώς και ότι «6.α). Για την εφαρμογή της διάταξης της παραγράφου 11 του άρθρου 6, εάν και τα δύο μνημεία είναι αρχαία, αρμόδιο είναι το Κ.Α.Σ., ενώ εάν είναι και τα δύο νεότερα το Κ.Σ.Ν.Μ. β) Σε κάθε άλλη περίπτωση εφαρμογής της διάταξης αυτής αρμόδιο είναι ειδικό όργανο, το οποίο συγκροτείται από την Ολομέλεια του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και την Ολομέλεια του Κεντρικού Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων που συνεδριάζουν από κοινού ….».

Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου Σας: «Όπως συνάγεται από τις ανωτέρω διατάξεις του Ν. 3028/2002, το Κ.Α.Σ. είναι αρμόδιο για τα θέματα που σχετίζονται με την προστασία των αρχαίων μνημείων, των αρχαιολογικών χώρων καθώς και των ιστορικών τόπων που αποτελέσαν το χώρο εξαίρετων ιστορικών ή μυθικών γεγονότων πριν το έτος 1830, στην αρμοδιότητα δε του Κ.Σ.Ν.Μ. ανήκουν τα αντίστοιχα θέματα που αφορούν τα νεότερα μνημεία και τους λοιπούς ιστορικούς τόπους, δηλαδή εκείνους, των οποίων ο χαρακτηρισμός δεν στηρίζεται σε επίκληση γεγονότων προγενεστέρων του 1830. Περαιτέρω, στις περιπτώσεις, κατά τις οποίες συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής της ανωτέρω μνημονευομένης διατάξεως του άρθρου 6 παρ. 11 του Ν. 3028/2002, με την οποία προβλέπεται η δυνατότητα ολικής ή μερικής άρσεως της προστασίας ακινήτου μνημείου εφ’ όσον είναι αναγκαία για να προστατευθεί άλλο μνημείο, εάν για το ένα από τα πολιτιστικά αυτά αγαθά αρμόδιο να γνωμοδοτήσει είναι το Κ.Α.Σ. και για το άλλο το Κ.Σ.Ν.Μ., την σχετική γνωμοδοτική αρμοδιότητα ασκεί ειδικό όργανο που συγκροτείται από τις ολομέλειες των δύο αυτών συμβουλίων» (βλ. ενδεικτικά Σ.τ.Ε. 3851/2006. Πρβλ. Σ.τ.Ε. Ολομ. 2175/2004). Επομένως, οι προσβαλλόμενες πράξεις, με τις οποίες επιτρέπεται η εγκατάσταση Χ.Υ.Τ.Α. στην υπόψη έκταση αντίκεινται ευθέως στις ως άνω νομοθετικές διατάξεις, αφού δεν έχει γνωμοδοτήσει επ’ αυτού, ως όφειλε, το Κ.Α.Σ. Για τον λόγο αυτό, οι προσβαλλόμενες πράξεις πρέπει να ακυρωθούν για παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας και παράβαση νόμου.

5. Καθίσταται σαφές ότι προκειμένου για την επίμαχη επέμβαση (Χ.Υ.Τ.Α.) εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου της Λαυρεωτικής και πλησίον της ζώνης απολύτου προστασίας του Οβριοκάστρου απαιτείται προηγουμένως, ως ουσιώδης τύπος της διαδικασίας, η γνώμη του Κ.Α.Σ. Πράγματι, είναι σαφές ότι για την εξεταζόμενη επέμβαση (Χ.Υ.Τ.Α.) στον συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος βρίσκεται πλησίον και εν μέρει εντός του ως άνω κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου, απαιτείται, σε κάθε περίπτωση, προηγούμενη Γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Η παράκαμψή του αντίκειται ευθέως, στους ορισμούς του Συντάγματος και των οικείων διεθνών συμβάσεων.

Αξίζει, εξάλλου, να αναφερθεί ότι η αντίθεση στις διατάξεις του Συντάγματος και των εν λόγω διεθνών συμβάσεων της απόφασης της εθνικής Διοίκησης να κατασκευάσει Χ.Υ.Τ.Α. στην επίμαχη έκταση καθίσταται έτι περαιτέρω κραυγαλέα αν αναλογιστεί κανείς ότι οι τοπικές αρχαιολογικές Υπηρεσίες έχουν κατ’ επανάληψη εκφράσει την ευθεία αντίθεσή τους, θεωρώντας ότι η εν λόγω εγκατάσταση δεν συνάδει με την ανάγκη προστασίας του μείζονος σημασίας αρχαιολογικού μνημείου του Οβριοκάστρου. Τη σύγκρουση αυτή μεταξύ της προστασίας του μνημείου και του αρχαιολογικού χώρου, από τη μια πλευρά, και της κατασκευής Χ.Υ.Τ.Α., από την άλλη, εκφράζει, εξάλλου, με πρόδηλη την έκφραση αγωνίας, η Ένωση Ελλήνων Αρχαιολόγων σε πρόσφατη απόφασή της. Συγκεκριμένα, ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, ο οποίος είναι το μεγαλύτερο και αρχαιότερο επιστημονικό σωματείο του Υπουργείου Πολιτισμού, μέλη του δε είναι οι μόνιμοι αρχαιολόγοι του Υπουργείου Πολιτισμού, οι οποίοι στελεχώνουν τις μονάδες της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, εξέδωσε πρόσφατα το υπ’ αριθμ. πρωτ. 28/17.01.2011 έγγραφό του, με το οποίο εκφράζει την έντονη αντίθεσή του στην κατασκευή του επίμαχου Χ.Υ.Τ.Α. και ζητά τη διακοπή κάθε εργασίας στον χώρο προκειμένου να αποτραπεί η οριστική καταστροφή του αρχαιολογικού χώρου του Οβριοκάστρου. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το ως άνω έγγραφο: «Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων εκφράζει την έντονη αντίθεσή του στην επαπειλούμενη κατασκευή του ΧΥΤΑ Κερατέας σε απόσταση αναπνοής από τον αρχαιολογικό χώρο του Οβριόκαστρου. Ο λόφος του Οβριοκάστρου βρίσκεται εντός των ορίων της κηρύξεως της Λαυρεωτικής ως “αρχαιολογικού χώρου, Ιστορικού Τόπου και Τοπίου ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους” (ΦΕΚ 852Β/3-9-1980). Στην κορυφή του λόφου εκτείνεται οχυρό, η λειτουργία του οποίου έχει, κατά μια άποψη, συνδεθεί με την ιστορία των μεταλλείων του Λαυρίου. Για την αποτελεσματικότερη προστασία των αρχαιοτήτων του Οβριοκάστρου έχει θεσμοθετηθεί ζώνη Α’ αδόμητη απολύτου προστασίας (ΦΕΚ 1070/29-12-1995). Ο υπό κατασκευή ΧΥΤΑ χωροθετήθηκε και προγραμματίζεται να λειτουργήσει μόλις 300 μέτρα από τα όρια της θεσμοθετημένης αδόμητης ζώνης (ΦΕΚ 1070/29-12-1995) και σε άμεση οπτική με τον αρχαιολογικό χώρο, αντιβαίνοντας στις διατάξεις του Αρχαιολογικού Νόμου (ν. 3028/02). Η χωροθέτηση του ΧΥΤΑ Κερατέας δεν θα επιφέρει μόνο πλήγμα στη μνημειακή κληρονομιά του τόπου μας αλλά και γενικότερα στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον, η προστασία του οποίου αποτελεί συνταγματική υποχρέωση του Κράτους (άρθρο 24 του Συντάγματος). Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων καλεί τους αρμόδιους φορείς να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και, έστω την ύστατη στιγμή, να αποτρέψουν την κατασκευή του ΧΥΤΑ στη συγκεκριμένη θέση, ώστε να αποφευχθεί η αλλοίωση της φυσιογνωμίας του ιστορικού και αρχαιολογικού τοπίου της Λαυρεωτικής». Οι ως άνω θέσεις κλονίζουν περαιτέρω την αιτιολογία των προσβαλλόμενων πράξεων, οι οποίες πρέπει να ακυρωθούν λόγω πλημμελούς αιτιολογίας και λόγω αντίθεσης στον νόμο. 

6. Ο Δήμος Λαυρεωτικής εκπόνησε και απέστειλε πρόσφατα τις από 28.01.2011 και 14.02.2011 καταγγελίες του για το υπόψη ζήτημα στην UNESCO και το Συμβούλιο της Ευρώπης. Τις καταγγελίες αυτές υπογράφουν πολλές χιλιάδες κατοίκων της ευρύτερης περιοχής της Λαυρεωτικής. Με τις εν λόγω καταγγελίες αναλύεται το πρόβλημα και παρατίθενται τα επιχειρήματα που θεμελιώνουν, κατά την άποψη του αιτούντος, τον ισχυρισμό περί ευθείας παραβιάσεως των αποφάσεων της εθνικής Διοίκησης για την αδειοδότηση του επίμαχου Χ.Υ.Τ.Α. στους ορισμούς της Διεθνούς Σύμβασης της Γρανάδας του έτους 1985 για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στην Ευρώπη, που υπογράφηκε στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης και κυρώθηκε από την ελληνική Βουλή με τον ν. 2039/1992, της (αναθεωρημένης) Ευρωπαϊκής Σύμβασης της Βαλέττας της 16ης Ιανουαρίου 1992 για την Προστασία της Αρχαιολογικής Κληρονομιάς, η οποία έχει υπογραφεί επίσης στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης και έχει κυρωθεί από τη Βουλή των Ελλήνων (ν. 3378/2005), της Σύμβασης των Παρισίων της 6ης Μαΐου 1969 για την προστασία της αρχαιολογικής κληρονομιάς, η οποία συνάφθηκε επίσης στο πλαίσιο της Συμβουλίου της Ευρώπης και κυρώθηκε με τον ν. 1127/1981, καθώς και της Διεθνούς Σύμβασης των Παρισίων της 23ης Νοεμβρίου 1972 για την προστασία της παγκόσμιας πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς, που κυρώθηκε με τον ν. 1126/1981. Ζητά δε ο Δήμος Λαυρεωτικής με τις ανωτέρω καταγγελίες την ενεργοποίηση των εν λόγω Διεθνών Οργανισμών με σκοπό την αποτροπή της καταστροφής των σημαντικών αυτών αρχαίων μνημείων, τα οποία συνιστούν στοιχεία όχι μόνον της εθνικής αλλά, ευρύτερα, της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Για τους λόγους αυτούς

και όσους θα προσθέσουμε νομίμως

ΖΗΤΟΥΜΕ

1. Να γίνουν δεκτοί οι παρόντες πρόσθετοι λόγοι ακυρώσεως.

2. Να γίνει δεκτή η κρινόμενη από 25.08.2009 αίτηση ακυρώσεως.

3. Να ακυρωθεί η Κ.Υ.Α. 142931/30.07.2009 «Ανανέωση (παράταση της χρονικής διάρκειας ισχύος) της Κ.Υ.Α. 136946/03.12.2003 Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (Α.Ε.Π.Ο.) του έργου: “Ολοκληρωμένη Εγκατάσταση Διαχείρισης Αποβλήτων (Ο.Ε.Δ.Α.) Νοτιοανατολικής Αττικής στη θέση Βραγόνι Κερατέας - Λαυρεωτικής”», καθώς και κάθε άλλη συναφής πράξη ή παράλειψη της Διοίκησης.

4. Να καταδικαστεί το αντίδικο Δημόσιο στη δικαστική μας δαπάνη.

Ο πληρεξούσιος δικηγόρος

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΔΡ.Ν. – ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΠΑΡ’ ΑΡΕΙΩ ΠΑΓΩ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜ 30-32

ΑΘΗΝΑ, τηλ. 210-7222007

ΠΗΓΗ: ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ

http://attikanea.blogspot.com/2011/02/blog-post_9167.html#more
Αναδημοσίευση : forkeratea.blogspot.com