Οι "κοπρίτες" των ΗΠΑ στους δρόμους. H «μάχη του Μάντισον» για τα εργασιακά

5-3-11           H «μάχη του Μάντισον» για τα εργασιακά

 Ο κυβερνήτης του Ουισκόνσιν στις ΗΠΑ πλήττει το δικαίωμα των συλλογικών συμβάσεων των δημοσίων υπαλλήλων

Tης Θαλειας Kαρταλη

«Το Κάιρο μεταφέρθηκε στο Μάντισον», διαλαλούσε την περασμένη εβδομάδα ο Δημοκρατικός βουλευτής του Ουισκόνσιν, Πολ Ράιαν. «Οι διαδηλώσεις στο Ουισκόνσιν θυμίζουν την Αθήνα», απαντούσε από την Ουάσιγκτον ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Ρεπουμπλικανός Τζον Μπένερ, σε ένα όχι και τόσο κολακευτικό για εμάς σχόλιο, για όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες δύο εβδομάδες στη μακρινή αυτή πολιτεία των ΗΠΑ.

Eδώ και δύο εβδομάδες

Μακριά απο τα φώτα της διεθνούς ειδησεογραφίας, το ενδιαφέρον της οποίας μονοπωλείται -όπως είναι φυσικό- από τις εξελίξεις στη Λιβύη, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται αντιμέτωπες με μια σοβαρότατη διαμάχη, η έκβαση της οποίας θα κρίνει το μέλλον των συνδικάτων του δημόσιου τομέα και ίσως και του εργασιακού τοπίου συνολικά.

Ως «Μάχη του Μάντισον» χαρακτηρίζονται από τους Financial Times, τα γεγονότα που συγκλονίζουν τις τελευταίες δύο εβδομάδες την πρωτεύουσα του Ουισκόνσιν, με αφορμή το νομοσχέδιο για τον προϋπολογισμό της πολιτείας, που προωθεί ο Ρεπουμπλικανός κυβερνήτης, Σκοτ Ουόκερ. Πράγματι, οι διαδηλώσεις 70.000 ανθρώπων, που πραγματοποιούνται καθημερινά στο κέντρο της πόλης θυμίζουν εποχές Βιετνάμ, ενώ το τοπικό Καπιτώλιο παραμένει εδώ και δύο εβδομάδες υπό κατάληψη, από δεκάδες δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι αντιδρούν στην απόφαση του κυβερνήτη Ουόκερ να στερήσει από τα συνδικάτα το δικαίωμα των συλλογικών συμβάσεων προωθώντας παράλληλα δραστικές περικοπές σε μισθούς, προκειμένου να αντιμετωπισθεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού της πολιτείας. Αντικυβερνητικά συνθήματα, εντάσεις, πολεμοχαρής διάθεση συνθέτουν το σκηνικό μέσα και γύρω από το Καπιτώλιο, παρά το γεγονός ότι οι αστυνομικές δυνάμεις διέταξαν την περασμένη Κυριακή την εκκένωσή του από τους καταληψίες, πετυχαίνοντας την απομάκρυνση ενός αριθμού διαδηλωτών, χωρίς ωστόσο να σημειωθούν έκτροπα. Σκηνές που, μπορεί για κάποιους να φαντάζουν γνώριμες, στις Ηνωμένες Πολιτείες πάντως σίγουρα δεν συνηθίζονται.

Την ίδια ώρα, σύσσωμοι οι Δημοκρατικοί βουλευτές έχουν εγκαταλείψει την πολιτεία, αναζητώντας καταφύγιο στο γειτονικό Ιλινόις προκειμένου να εμποδίσουν την απαρτία που απαιτείται για να κατατεθεί το επίμαχο νομοσχέδιο προς ψήφιση στη Βουλή.

Αν έστω και ένας Δημοκρατικός επιστρέψει, ο κυβερνήτης Ουόκερ θα έχει τη δυνατότητα να καταθέσει προς ψήφιση το νομοσχέδιο, το οποίο και θα περάσει, καθώς οι Ρεπουμπλικανοί διαθέτουν την πλειοψηφία στο τοπικό Κοινοβούλιο.

Απειλώντας με απολύσεις τους 170.000 δημόσιους υπαλλήλους, οι οποίες επηρεάζουν κυρίως τους εκπαιδευτικούς, από τις οποίες όμως εξαιρούνται τα σώματα ασφαλείας, ο Ρεπουμπλικανός κυβερνήτης είχε θέσει ως όριο την περασμένη Τρίτη, προκειμένου να επιστρέψουν στη βάση τους οι Δημοκρατικοί βουλευτές και να διεξαχθεί κανονικά η ψηφοφορία.

Υπέρ τους ο Ομπάμα

Στην Ουάσιγκτον, ο πρόεδρος Ομπάμα, εν μέσω συζήτησης για τον προϋπολογισμό, έλαβε σαφή θέση υπέρ των συνδικάτων, τονίζοντας ότι το νομοσχέδιο που προωθεί ο Σκοτ Ουόκερ αποτελεί απαράδεκτη ενέργεια αν και έσπευσε να υπογραμμίσει ότι θα πρέπει και οι δημόσιοι υπάλληλοι να σηκώσουν ένα βάρος αντιμετώπισης των ελλειμμάτων που βαραίνουν το μεγαλύτερο μέρος των αμερικανικών τοπικών οικονομιών.

11-3-11 .          Oι Ρεπουμπλικανοί επιδιώκουν κατάργηση των συνδικάτων

Εγκριτοι αναλυτές και οικονομολόγοι μπορεί να διαφωνούν ως προς το περιεχόμενο του νομοσχεδίου Ουόκερ, συμφωνούν ωστόσο σε ένα: όσα διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό στο Ουισκόνσιν αποτελούν ορόσημο για το συνδικαλιστικό κίνημα στις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο, ούτως ή άλλως, εδώ και δεκαετίες έχει ατονήσει σημαντικά, ιδιαίτερα αν το συγκρίνει κανείς με τα συνδικαλιστικά κινήματα ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Γαλλία ή η Γερμανία.

Οι μύχιες επιδιώξεις

Το ζήτημα, ωστόσο, είναι πρωτίστως πολιτικό, καθώς, όπως επισημαίνεται από την πλειονότητα των αναλυτών, πίσω από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο του Ουόκερ κρύβεται η προσπάθεια των Ρεπουμπλικανών να οδηγήσουν σε κατάργηση των συνδικάτων του δημόσιου τομέα και προώθηση του «δικαιώματος στην εργασία», τη δυνατότητα δηλαδή όλων των εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα να μη συμμετέχουν σε συνδικάτα, χωρίς να είναι αναγκασμένοι να καταβάλλουν εισφορές προκειμένου να εξαιρεθούν.
Με άλλα λόγια, ψηλά στην ατζέντα των Ρεπουμπλικανών βρίσκεται αυτή τη στιγμή η πλήρης κατάργηση των συνδικάτων, και η κατάργηση των διαπραγματεύσεων για τις συλλογικές συμβάσεις στον δημόσιο τομέα αποτελεί το καλύτερο όχημα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Ουισκόνσιν έχουν συρρεύσει από πολλές άλλες πολιτείες μέλη του συντηρητικού κινήματος «Πάρτι τσαγιού», από τους κόλπους του οποίου προέρχεται και ο κυβερνήτης της πολιτείας, Σκοτ Ουόκερ, ο οποίος αναδεικνύεται σταδιακά σε σύμβολο του αγώνα αυτού.
«Οσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στο Ουισκόνσιν έχουν σχέση με την εξουσία. Αυτό που ο κ. Ουόκερ και οι υποστηρικτές του προσπαθούν να επιτύχουν στο Ουισκόνσιν, και σταδιακά σε ολόκληρη την Αμερική, είναι απομάκρυνση από την ευνομούμενη δημοκρατία και ενδυνάμωση μιας τριτοκοσμικού τύπου ολιγαρχίας. Γι’ αυτό όσοι πιστεύουν ότι χρειαζόμαστε ένα αντίβαρο στην πολιτική ισχύ του μεγάλου κεφαλαίου θα πρέπει να είναι στο πλευρό των διαδηλωτών», επισημαίνει σε πρόσφατο άρθρο του στους Νew York Times o Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος τονίζει ότι ο κ. Ουόκερ έχει καταστήσει σαφές ότι αντί να πρέπει να διαπραγματεύεται με τους εργαζομένους του δημόσιου τομέα, προτιμάει να καταργήσει το δικαίωμά τους για διαπραγμάτευση.
«Δεν χρειάζεται να υποστηρίζει κανείς τα συνδικάτα, ούτε και να θεωρεί ότι η πολιτική τους είναι πάντα ορθή, προκειμένου να αναγνωρίσει ότι είναι από τους ελάχιστους θεσμούς με επιρροή στο πολιτικό μας σύστημα ο οποίος υπερασπίζεται τα δικαιώματα της μεσαίας και εργατικής τάξης στην Αμερική. Αν η Αμερική έχει γίνει περισσότερο ολιγαρχική και λιγότερο δημοκρατική τα τελευταία χρόνια, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αποδυνάμωση των συνδικάτων του ιδιωτικού τομέα. Και τώρα ο κ. Ουόκερ επιχειρεί να κάνει το ίδιο και στον δημόσιο τομέα», υπογραμμίζει ο Κρούγκμαν.

Η κοινή γνώμη

Η αλήθεια είναι ότι η αμερικανική κοινή γνώμη δεν μοιάζει να έχει συνειδητοποιήσει έτσι ακριβώς τα πράγματα, αφού, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, δύο στους τρεις Αμερικανούς, μεταξύ των οποίων τέσσερις στους δέκα ψηφοφόρους των Δημοκρατικών, θεωρούν ότι οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα δεν θα πρέπει να ανήκουν σε συνδικάτα, ενώ η συνολική υποστήριξη των πολιτών προς τα συνδικάτα δεν ξεπερνά το 42%.
Παρά, πάντως, το γεγονός ότι πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος Ομπάμα, υποστηρίζουν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να σηκώσουν ένα μέρος του βάρους για την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων με περικοπές των μισθών τους προκειμένου να ενισχυθούν τα επιδόματα υγείας και οι συντάξεις, οι ίδιοι θεωρούν πως, παρά τις συλλογικές συμβάσεις, οι μισθοί τους δεν είναι υψηλότεροι από αυτούς του ιδιωτικού τομέα.
Το νομοσχέδιο που προωθεί ο Σκοτ Ουόκερ προβλέπει μεταξύ άλλων και την εισφορά 5,8% από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων για την ενίσχυση των συντάξεων και τον διπλασιασμό των κρατήσεων για την υγειονομική περίθαλψη από την 1η Απριλίου. Πολλά από τα σωματεία της πολιτείας, κυρίως των εκπαιδευτικών, οι οποίοι φαίνεται πως πλήττονται περισσότερο από τα μέτρα αυτά, έχουν δηλώσει ότι είναι έτοιμα να διαπραγματευθούν τις περικοπές στους μισθούς, υπό τον όρο ότι θα διατηρηθεί το δικαίωμα των συλλογικών συμβάσεων.

Πηγή: Η Καθημερινή