Ο φάρος της Κερατέας

Του Γιώργου Σταματόπουλου, Ελευθεροτυπία 12-02-11

Στην Κερατέα πια δεν έχουνε ζωή… Τους την σμπαράλιασαν οι κατασταλτικές δυνάμεις του χυδαιοαβυσσαλέου ελληνικού κράτους. Τάγματα αυτών των ένστολων και ένοπλων δυνάμεων εισβάλλουν σε σπίτια πλέον, παραβιάζουν δικαιώματα, τα ιερά και τα όσια του είδους πολιτικός άνθρωπος, προκαλώντας κάθε είδους νομιμότητα και σεβασμό. Διαπράττουν έγκλημα. Τούτο το έγκλημα είναι ύβρις προς την οικογένεια, την κοινότητα, την Δημοκρατία (καραδοκούν, όμως η νέμεσις και η τίσις…).

Οι έφοδοι των αστυνομικών στα σπίτια των κατοίκων χωρίς καν ένα ένταλμα ή παρουσία εισαγγελέα, είναι πράξεις φασιστικές. Λέει βέβαια η Εισαγγελία ότι είχαν σταλεί στην περιοχή πέντε εισαγγελικοί λειτουργοί προκειμένου να εποπτεύσουν (μπα!) τις ενέργειες της αστυνομίας.

Ποιος ξέρει που έβοσκαν τούτοι οι εισαγγελικοί λειτουργοί όταν τα ένστολα τζιμάνια εισέβαλλαν στα σπίτια προκαλώντας καρδιακά επεισόδια στους κατοίκους. Οι διηγήσεις των κατοίκων της Κερατέας για την βαρβαρότητα των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας είναι ανατριχιαστικές. Τα λεβεντόπαιδα τούτα (φαντάζομαι πως θα καμαρώνουν οι γονείς τους και οι φίλοι τους) χτυπούσαν αδιακρίτως, χυδαιολογούσαν, βεβήλωναν τη μνήμη νεκρού. Πως αλλιώς; Είναι ό,τι ξέρουν να κάνουν καλύτερα, ό,τι τους μαθαίνουν στα θρανία της ένστολης προπαγάνδας και καταστολής. Για φαντάσου! Να είσαι παιδί του λαού, φτωχό, να θέλεις μια δουλειά να ζήσεις και τελικά να κερδίζεις το ψωμί σου χτυπώντας ανελέητα άοπλους συνανθρώπους σου, παγώνοντας μέσα σου κάθε συναίσθημα τρυφερότητας.

Η Κερατέα είναι μόνη της, οι κάτοικοί της αντιμετωπίζουν το ίδιο το σιδερόφρακτο προσωπείο του πολιτικού συστήματος, πολιορκημένοι στην κυριολεξία, βομβαρδισμένοι με δακρυγόνα και κάθε είδους επικίνδυνες χημικές ουσίες, που στόχο έχουν την τήρηση της τάξης, της ασφάλειας, των δημοκρατικών θεσμών (sic). Αυτοί που καταλύουν κάθε τι δημοκρατικό, κάθε νομιμότητα, αυτοί, που θέλουν να μας πουν οι εντολείς τους, υπερασπίζονται τη δημόσια ασφάλεια (χτυπώντας ανυπεράσπιστες γυναίκες και παιδιά), αυτοί οι άθλιοι της Δημοκρατίας. Άθλιοι εκτελούν άθλια εντολές αθλίων. Να όμως που η Κερατέα αντιστέκεται.

Η κοινωνία της Κερατέας συστρατεύει τα μέλη της και αμύνεται. Λέει όχι στον αυταρχισμό προτάσσοντας το σώμα της στον κατοχικό εισβολέα.

(«Η Κερατέα δέχθηκε εισβολή στρατού κατοχής με προτεταμένα όπλα και χημικά… γίναμε μάρτυρες μίας απίστευτης βαρβαρότητας», δήλωσε ο δήμαρχος).

Ένα πεδίο δοκιμών των κατασταλτικών δυνάμεων έχει καταντήσει η περιοχή και σ΄αυτό ακριβώς αντιδρούν, πεισμωμένοι, οι κάτοικοί της.

Δεν θα ‘πρεπε να βλέπουμε από μακριά ό,τι συμβαίνει στην Κερατέα. Μέσα στις φωτιές και στις μάχες απέναντι στον εισβολέα οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά, γνωρίζονται, ξεθάβουν την λησμονημένη στα συρτάρια της ψευδαισθητικής ευδαιμονίας αξιοπρέπειάς τους. Φωνάζουν το μήνυμα του νοήματος της αντίστασης απέναντι στην φιλελεύθερη λαίλαπα. Κλείνουν σχολεία, παιδικές χαρές, καταστήματα, υπηρεσίες του δήμου. Δεν είναι «έρμοι» οι κάτοικοι της Κερατέας, όπως τους απεκάλεσε ο νεαρός ηγέτης της ανανεωτικής (;) Αριστεράς. Έρμοι στην απάθεια και στον ωχαδελφισμό είμαστε όλοι οι υπόλοιποι που δεν είμαστε εκεί, για υποστήριξη, για αλληλεγγύη. Έρμος είναι ο κακομοίρης υπουργός Προστασίας του Πολίτη (καλόν θα ήτο μία μετονομασία του υπουργείου, τουλάχιστον να πάψει αυτή η κοροϊδία), αυτός, λοιπόν, που κάποτε μιλούσε για σοσιαλισμό.

Η δοκιμασία της Κερατέας είναι σήμα καπνού για τις επόμενες συγκρούσεις της κοινωνίας, ανοιχτά πια, με το κράτος, το χειρότερο κράτος κατά τον Νίτσε. Και αφού δεν υπάρχει διάλογος, δεν λειτουργούν θεσμοί, οι μάχες θα είναι σώμα με σώμα, κάτι που απεύχονται οι εχέφρονες. Όταν όμως η κρατική βία είναι ασύστολη οι υπαίτιοι οφείλουν να είναι έτοιμοι για οποιαδήποτε λαϊκή βία.

Είναι φάρος εξελίξεων η Κερατέα και ας είμαστε οι πλείστοι βυθισμένοι στον νήδυμό μας.

stamg@enet.gr